Η ιστορική αλήθεια. Ποιός έκαψε το Κορωπί στις 9 Οκτωβρίου 1944.

Τον Οκτώβριο του 2017, για πρώτη φορά μετά το 1944, ανακοινώθηκε σε ημερίδα που οργάνωσε ο Δήμος Κορωπίου, η ύπαρξη ελληνικής[1] και γερμανικής δικογραφίας[2] για την δίωξη Γερμανών στρατιωτικών, με την κατηγορία της εκτέλεσης εγκληματικών πράξεων, δολοφονίες κατοίκων λεηλασίες και εμπρησμούς κατοικιών που έγιναν στις 9 Οκτωβρίου του 1944. Σκοτώθηκαν 47 αθώοι και κάηκαν πάνω από 400 σπίτια.

Απόσπασμα από την έκθεση παραδόσεως της ελληνικής δικογραφίας στις Γερμανικές αρχές τον Ιούνιο 1956.

Απόσπασμα της Γερμανικής Δικογραφίας για την καταστροφή του Κορωπίου τον Οκτώβριο του 1944.

 Η συλλογική μνήμη των κατοίκων έχει διατηρήσει ότι τότε, στις 8 Οκτωβρίου  1944 το απόγευμα, αντάρτες του ΕΛΑΣ που είχαν έλθει στο χωριό, έστησαν ενέδρα και κτύπησαν ένα γερμανικό τμήμα που έφευγε. Οι Γερμανοί ήλθαν ξημερώματα την άλλη μέρα και έκαψαν το χωριό και σκότωσαν ανθρώπους για αντίποινα.

Η πάροδος πολλών ετών, η αδράνεια για την αναζήτηση των εγκληματιών, η μη διατήρηση και καταγραφή λεπτομερών ιστορικών στοιχείων, η αβεβαιότητα για την ύπαρξη σκοτωμένων Γερμανών και η παρερμηνεία όσων πληροφοριών βρέθηκαν για τα αίτια των παραπάνω εγκλημάτων, οδήγησε  στη διαμόρφωση απόψεων και θέσεων οι οποίες, απέχουν από τα πραγματικά γεγονότα της καταστροφής. Αναπτύχθηκε η θεωρία περί εμπλοκής «ναζιστικών μηχανισμών»[3], υπό την έννοια ότι αφού δεν υπήρχαν Γερμανοί στο Κορωπί στις 8 Οκτωβρίου 1944 και επομένως δεν συνέτρεχε λόγος αντιποίνων, την καταστροφή την προκάλεσαν «γερμανοντυμένοι» Έλληνες, συνεργάτες των Ναζί και άλλοι εθνικιστές, μέσα σ’ αυτούς και Κορωπιώτες[4], με στόχο «την σύλληψη ή εκτέλεση μελών ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΚΚΕ και την τρομοκρατία των κατοίκων»[5].

Σύμφωνα με την παραπάνω θεωρία, η επί τόσα χρόνια συλλογική μνήμη των κατοίκων περί αντιποίνων των Γερμανών είναι εσφαλμένη και επιβλήθηκε μέσω συστηματικής προπαγάνδας[6] και «λευκής τρομοκρατίας» της «Δεξιάς» που επικράτησε του εμφυλίου πολέμου[7], προκειμένου να καλυφθούν οι εγκληματικές πράξεις των δοσίλογων εθνικιστών και συνεργατών των Γερμανών.

Και αυτό, παρά τις μαρτυρίες θανόντων αλλά και ζώντων ακόμη κατοίκων της πόλης, που είδαν και έζησαν τα γεγονότα, οι οποίες σαφέστατα προσδιορίζουν την ύπαρξη και την εμπλοκή γερμανικών στρατευμάτων στην καταστροφή και όχι «γερμανοντυμένων» Ελλήνων.

Δελτίο θανάτου του ενός εκ των πέντε Γερμανών που σκοτώθηκαν στο Κορωπί, στις 8 Οκτωβρίου του 1944.

Τον Μάϊο του 2019, βρέθηκαν κατόπιν έρευνας στα αρχεία της γερμανικής υπηρεσίας στρατιωτικών νεκροταφείων, τα ονόματα πέντε (5) Γερμανών στρατιωτικών, οι οποίοι εφονεύθησαν στις 8 Οκτωβρίου 1944 στο Κορωπί, όπως αναφέρουν τα επίσημα δελτία θανάτου τους και βρίσκονται θαμμένοι στο γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο του Διονύσου.

Επίσης, μετά από αλληλογραφία με τον γερμανικό Ερυθρό Σταυρό, για τον αρχαιότερο στο βαθμό εξ αυτών, τεχνικό επιλοχία (Oberfeldwebel) Γκέρχαρντ  Γκολντνάου (Gerhard Goldnau), διασταυρώθηκε η πληροφορία θανάτου του στο Κορωπί, στις 8 Οκτωβρίου 1944.

 Διασταυρώθηκαν και επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες που αναφέρονται στις μαρτυρικές καταθέσεις, οι οποίες διασώθηκαν εντός της γερμανικής δικογραφίας. Η έρευνα έφερε στο φως τη μονάδα των νεκρών Γερμανών[8], την έδρα της στη Φιλοθέη[9], αλλά και την διοίκηση των γερμανικών δυνάμεων οπισθοφυλακής του τομέα ανατολικής Αττικής, (Alarm Regiment)[10] η οποία προφανώς έστειλε τον γερμανικό λόχο ξημερώματα της 9ης Οκτωβρίου του 1944 στο Κορωπί για αντίποινα και διέπραξε τα εγκλήματα.

Οι διαπιστώσεις από όλα αυτά είναι ότι:

1. Στις 8 Οκτωβρίου 1944, σκοτώθηκαν πέντε  (5) Γερμανοί στρατιωτικοί στο Κορωπί.

2. Επιβεβαιώνονται οι μαρτυρίες των κατοίκων για την ενέδρα της Φούσας που έστησαν  αντάρτες του ΕΛΑΣ σε γερμανικό τμήμα, το οποίο ενώ αποχωρούσε από το Κορωπί με αυτοκίνητο, δέχτηκε τα πυρά των ανταρτών. Ο θάνατος των πέντε Γερμανών ήταν άγνωστος μέχρι σήμερα. Αυτό το γεγονός σαφώς αποτελεί λόγο εφαρμογής αντιποίνων εκ μέρους των Γερμανών στο Κορωπί, τα οποία δυστυχώς ακολούθησαν, με τα γνωστά αποτελέσματα.

3. Την ευθύνη των αντιποίνων, την φέρει η τοπική γερμανική διοίκηση Οπισθοφυλακής (Alarm Regiment) και κυρίως ο επικεφαλής της Συνταγματάρχης  ο οποίος ποτέ δεν ελέγχθηκε για το έγκλημα στο Κορωπί, όπως και οι διαπράξαντες τούτο αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και οπλίτες. Άλλωστε εντός της σχετικής διαταγής αποχωρήσεως των Γερμανών, τονίζεται ότι «οι διοικήσεις πρέπει να παρεμβαίνουν και να επιδεικνύουν πρωτοβουλία για την ομαλή αποχώρηση των στρατευμάτων, δείχνοντας στον εχθρό, ότι ο γερμανικός στρατός αποσύρεται με πλήρη έλεγχο και ασφάλεια και του τελευταίου Γερμανού στρατιώτη». Και βέβαια, η πρωτοβουλία του εν λόγω αξιωματικού, ήταν τα αντίποινα στο Κορωπί.

4. Δεν στοιχειοθετείται οποιαδήποτε σχέση της καταστροφής της πόλης, με ελληνικά ένοπλα τμήματα της Στρατιωτικής Διοίκησης Αθηνών που την ίδια χρονική περίοδο, συνέπεσε να παραλαμβάνουν οπλισμό από τις ανατολικές ακτές των Μεσογείων, (Βραώνα - Πόρτο Ράφτη) ούτε με άλλους «γερμανοντυμένους» Έλληνες εθνικιστές, συνεργάτες των Γερμανών.  Άλλωστε, ουδείς  από τους αθώους νεκρούς ήταν μέλος του ΕΑΜ ή του ΕΛΑΣ ή του ΚΚΕ[11]. Οι δολοφονίες έγιναν αδιακρίτως.

5. Μετά από 75 χρόνια, διαπιστώνεται η εσκεμμένα «ασθενική» έρευνα και η σκόπιμη ολιγωρία που επέδειξε ο Γερμανός εισαγγελέας, ο οποίος, όπως φαίνεται από τα έγγραφα της γερμανικής δικογραφίας, αναζητούσε μάταια τους κατηγορούμενους τους οποίους ποτέ δεν βρήκε και δεν ασχολήθηκε ούτε με τους φονευθέντες Γερμανούς, ώστε να εντοπίσει τη μονάδα τους, αλλά το κυριότερο ούτε με την σύνθεση και την οργάνωση των  γερμανικών στρατευμάτων οπισθοφυλακής στην Αττική, ακόμη και μετά από πάροδο 25 ετών από τη διάπραξη του εγκλήματος, αφού η υπόθεση έκλεισε το 1970.  Αυτή ήταν η πάγια τακτική τους, για εκατοντάδες άλλες παρόμοιες υποθέσεις εγκλημάτων πολέμου.

---

[1] Αρχείο ΥΠΕΞ, 1956/ΚΥ/Φ.33/3

[2] Staatsarchiv München, δικογραφία HA M7 Js 8-17/68, φωτογραφικό αρχείο StanW 22500

[3] Λυμπεράτος Μ.Π. - Πρόφης Θ.Σ. «O ΕΝΟΠΛΟΣ ΔΟΣΙΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ¨ΑΝΑΙΜΑΚΤΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ¨ Τα γεγονότα του Κορωπίου 9/10/1944»  Εκδόσεις Ταξιδευτής Αθήνα 2019  σελ. 206

[4] ο.π. σελ. 297

[5] ο.π. σελ 281

[6] ο.π. σελ. 14, 30, 31

[7] Πρόφης Θωμάς: «Η Τραγωδία του Κορωπίου (8-9 Οκτωβρίου 1944) Οι Μύθοι, οι Πλαστογράφοι και η Αλήθεια» (2006). σελ. 56 και 57

[8] T-311 Roll 186 Army Group E War Diary «Kriegstagebuch», Balkans & Greece 1944, σελ. 000727

[9] Staatsarchiv München, δικογραφία HA M7 Js 8-17/68, φωτογραφικό αρχείο StanW 22500, εικόνα 0076

[10]  T-311 Roll 186 Army Group E War Diary «Kriegstagebuch», Balkans & Greece 1944, σελ. 000632 έως 000638

[11] «ΕΠΕΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ» Έκδοση της ΚΕ/ΚΚΕ Τόμος 4β Αθήνα 2001 σελ. 185 έως 201