Καλό Πάσχα!

 

Δελτίο Τύπου της 27 Μαρτίου 2022

Στις 25 Μαρτίου 2022 το βράδυ, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στο Κλειστό Γυμναστήριο του Α΄ Γυμνασίου, η εκδήλωση για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 η οποία διοργανώθηκε από την Εταιρεία Ιστορικών και Κοινωνικών μελετών Κορωπίου, υπό την αιγίδα του Δήμου Κρωπίας.

Ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο κ. Σεραφείμ Κόλλιας, Τοπογράφος Μηχανικός ΕΜΠ-Ερευνητής τοπικής Ιστορίας, και μέλος της Εταιρείας, με θέμα «Κορωπί (Κουρσαλάς) 1821».

Ο ομιλητής, μέσα από μια ευχάριστη και άκρως ενδιαφέρουσα παρουσίαση, η οποία ήταν αποτέλεσμα πολύχρονης έρευνας, ανάδειξε τη συμμετοχή Κορωπιωτών αγωνιστών στον αγώνα της ανεξαρτησίας του έθνους, με παράθεση τεκμηρίων από αρχειακές πηγές.

Την εκδήλωση χαιρέτησε πρώτος ο Δήμαρχος Κρωπίας, κ. Δημήτριος Κιούσης, μέλος επίσης της Εταιρείας, ο οποίος τόνισε την αναγκαιότητα ύπαρξης αυτής της νέας συλλογικής προσπάθειας στο Κορωπί, που ξεκινά με την Εταιρεία Ιστορικών και Κοινωνικών Μελετών Κορωπίου.

Ακολούθησε ο πρόεδρος του ΝΠΔΔ «Σφηττός» κ. Κων/νος Κωνσταντάρας, εκδηλώνοντας την επιθυμία του για στενή συνεργασία με την Εταιρεία, στον τομέα της ιστορικής έρευνας αλλά και σε άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Στη συνέχεια απηύθυνε χαιρετισμό ο Πρόεδρος της Εταιρείας κ. Γεώργιος Κόλλιας, ο οποίος παρουσίασε τον σκοπό δημιουργίας της Εταιρείας και τις επιδιώξεις της για το μέλλον.

Τέλος χαιρέτησε την εκδήλωση ο κ. Σταμάτης Γεωργάκης πρόεδρος του ΔΣ του Αγροτικού και Οινοποιητικού Συνεταιρισμού Κορωπίου και μέλος του ΔΣ της Εταιρείας.

Την εκδήλωση ομόρφυνε η παρουσία μελών του Λυκείου Ελληνίδων Κορωπίου με τοπικές παραδοσιακές στολές.

Ως προσκεκλημένοι παρέστησαν οι βουλευτές κ.κ. Γεώργιος Βλάχος της ΝΔ και Πάνος Σκουρολιάκος του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, ο δήμαρχος Σαρωνικού κ. Πέτρος Φιλίππου, ο τέως δήμαρχος Κρωπίας κ. Θεόδωρος Αθανασόπουλος, δημοτικοί σύμβουλοι και άλλοι επιφανείς δημότες της πόλης.

Μετά το πέρας της εκδήλωσης, ακολούθησε μικρή δεξίωση με προσφορά εκλεκτού οίνου του Συνεταιρισμού Κορωπίου.

Η ομιλία αναμένεται να αναρτηθεί και στο κανάλι YouTube του Δήμου Κρωπίας.

Ακολουθούν φωτογραφίες της εκδήλωσης.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

 

Χρόνια Πολλά για την εθνική μας Επέτειο!!

Christian Johann Georg Perlberg (1806-1884)

Γερμανός ζωγράφος του 19ου αιώνα. Από τους σημαντικότερους ζωγράφους θεμάτων σχετικά με την Επανάσταση του 1821. Συμβολίζει μάχη των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Ακρόπολης, με κεντρική εμβληματική φιγούρα που παραπέμπει ίσως στον Γεώργιο Καραϊσκάκη. Στη μάχη αυτή συμμετείχαν και Μεσογείτες αγωνιστές, μεταξύ των οποίων και Κορωπιώτες.

Λάδι σε μουσαμά 111 εκ x 125 εκ. 

Οι Μεσογείτες το 1821

 (Αναδημοσίευση άρθρου από τα Πρακτικά της  Β' Επιστημονικής Συνάντησης 1986, της Εταιρείας Μελετών Νοτιοανατολικής Αττικής)

Γράφει ο Κωνσταντίνος Πρίφτης

Πρόσκληση

 

ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΟΪΔΡΥΘΕΙΣΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΚΟΡΩΠΙΟΥ

(Άρθρο του Γεωργίου Αθ. Κόλλια , Προέδρου του Δ.Σ. της Ε.Ι.ΚΟΙ.ΜΕ.Κ. )

Αποτελεί πλέον κοινή διαπίστωση ότι, η περίοδος που ακολούθησε την εμπόλεμη και ταραγμένη δεκαετία 1940-1949,είναι η φάση της μετάβασης από τον παλαιό παραδοσιακό τρόπο ζωής σε ένα νέο κόσμο με διαφορετικό σύστημα αξιών ,νέους κώδικες και πρότυπα και όπου οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν «καταργήσει» σύνορα, αποστάσεις, χρόνους κ.α.

Η εικόνα του τόπου μας την δεκαετία του ’50 και πριν, ουδεμία σχέση έχει με τη σημερινή όπως ούτε ο τρόπος ζωής.

Υπήρξε ένας κόσμος που φεύγει και χάνεται και ένας καινούριος που, νομοτελειακά, καταλαμβάνει την θέση του. Αυτός που σβήνει ήταν, για πολλούς αιώνες και με πολύ μικρές παραλλαγές, ο πολιτισμός και ο τρόπος ζωής των ανθρώπων. Οι ασχολίες των κατοίκων, οι κοινωνικές εκδηλώσεις, οι ανθρώπινες σχέσεις, τα ήθη και έθιμα κ.α. υπήρξαν σχεδόν τα ίδια για πολλές γενιές.

Μετά τον Πόλεμο όμως τα πράγματα στην κοινωνία, στην οικονομία και στην τεχνολογία άρχισαν να αλλάζουν με ταχύτατους ρυθμούς(πόλεμος πατήρ…πάντων).Τα επιτεύγματα της τέχνης και της επιστήμης άλλαξαν ήδη θεαματικά τη ζωή μας.

Μπορεί να είναι αργά, αλλά έστω και τώρα είναι, όσο ποτέ, αναγκαία η συστηματική και οργανωμένη καταγραφή, αποτύπωση και διάσωση όλων εκείνων των στοιχείων που χάνονται και που συνιστούν την παράδοση στην ιστορία, στον πολιτισμό και στην κοινωνία αυτού του τόπου.

Είναι αλήθεια ότι, ευτυχώς ,στην κατεύθυνση αυτή έχουν υπάρξει εξαιρετικές προσπάθειες μεμονωμένων συμπολιτών μας - αλλά και συλλογικές - στον χώρο της ιστορίας και του πολιτισμού (φωτεινό παράδειγμα ο Γιάννης ο Πρόφης με την τεράστια προσφορά του-ηδη ιδρυτικό μας μέλος ).Φυσικά πάντα σημαντική είναι η πολιτιστική προσφορά της Δημοτικής Αρχής, τόσο της παρούσας όσο και προηγουμένων(ο Δήμαρχος είναι επίσης μέλος μας).

Αυτό που λείπει όμως είναι η συνολική και μεθοδική αντιμετώπιση της διατήρησης του πολιτισμού (ήθη, έθιμα) και των ιστορικών στοιχείων, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, παράλληλα με την ενθάρρυνση πρωτοβουλιών για νέα πολιτιστική δημιουργία και κοινωνικό προβληματισμό.

Φιλοδοξία μας είναι να συμβάλουμε στη συγγραφή και έκδοση της μιας και πλήρους (από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα) Ιστορίας του δήμου και της πόλεως του Κορωπίου.(Αποτελεί αρνητικό στοιχείο για όλους μας η μη ύπαρξη ενός τέτοιου έργου, που μπορεί κάποιος να συναντήσει σε πολύ μικρότερους δήμους.)

Θα επιδιώξουμε την καταγραφή και διάσωση των (απομενόντων) πολιτισμικών στοιχείων της περιοχής, σε συνεργασία με όλους τους φορείς και συλλόγους, σχετικούς με το αντικείμενο αλλά και πρόσωπα που προσφέρουν στο χώρο και θα συνδράμουμε τους νέους δημιουργούς.

Ως πολίτες και συμμέτοχοι του τοπικού κοινωνικού γίγνεσθαι, θα ασχοληθούμε με τα προβλήματα της κοινωνίας καθώς και με όλα τα σοβαρά και μεγάλα θέματα του τόπου με έρευνες, μελέτες και προτάσεις, παρέχοντας στους τοπικούς φορείς (τους οποίους ΔΕΝ πρόκειται να υποκαταστήσουμε) κάθε προκύπτουσα γνώση και γνώμη.

Προσβλέπουμε στην ένταξη και συμμετοχή όλο και περισσότερων νέων μελών με διάθεση για προσφορά στους πιο πάνω τομείς και στην πόλη. Ιδιαίτερα ελπίζουμε στην παρουσία των νεότερων γενεών και στους ανθρώπους με ειδικές γνώσεις και ενδιαφέροντα.

Έτσι συνδυάζοντας την γνώση με την εμπειρία, την θέληση με την οργάνωση, αλλά και με την προσπάθεια αξιοποίησης όλων των δυνατοτήτων (Πανεπιστήμια, πτυχιακές εργασίες, τοπικούς ερευνητές κ.α.), όπου και όπως είναι εφικτό, σκοπεύουμε να συμβάλουμε σε αυτή τη νέα πορεία.

Πρόθεσή μας είναι αυτή η ανεξάρτητη τοπική Εταιρεία Μελετών να αποτελέσει έναν χώρο συνάντησης και δημιουργίας όλων των ρευμά-των, των ιδεών και των ανθρώπων της πόλης στους χώρους της Παράδοσης, του Πολιτισμού και της Κοινωνίας.

 

Καλάβρυτα 13 Δεκεμβρίου 1943

 

Η «Μαύρη Δευτέρα» που σταμάτησαν τα ρολόγια στα Καλάβρυτα - Η ισοπέδωση του χωριού από τους Ναζί

Η κατοχή αποτελεί μια από τις πιο συγκλονιστικές περιόδους της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας.

Ο λαός μας, εξαντλημένος από την πολεμική εποποιία του 1940, υποχρεώθηκε να αντιμετωπίσει πολλαπλές περιπέτειες και κακουχίες:

την εισβολή των κατακτητών, το πρόβλημα της επιβίωσης, την οδυνηρή περιπέτεια της πείνας, εκτελέσεις, βασανιστήρια και καταστροφές.

Η ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων, τόπος με μακραίωνη ιστορική διαδρομή και επαναστατικό παρελθόν, υπέστη την περίοδο της Κατοχής τεράστιες απώλειες σε έμψυχο δυναμικό, με μαζικές εκτελέσεις αμάχων και ολοκληρωτικές καταστροφές. Στο χώρο της Αιγιαλείας και των Καλαβρύτων οργανώθηκε αντιστασιακό κίνημα ενάντια στους ξένους κατακτητές.

Οι Γερμανοί μπήκαν στα Καλάβρυτα στις 9 Δεκεμβρίου 1943. Δημιούργησαν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη, προκειμένου να μην μπορεί κανείς να ξεφύγει.

Την έντονη ανησυχία των κατοίκων κατάφερε, παραπλανώντας τους, να κατευνάσει ο Γερμανός Διοικητής Ebersberger, ο οποίος τους διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται κανείς να πάθει τίποτε και ότι ο στόχος τους ήταν η εξόντωση των ανταρτών. Προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και αναζήτησαν την τύχη των Γερμανών τραυματιών της Μάχης της Κερπινής.

Στις 12 Δεκεμβρίου οι Γερμανοί άρχισαν να ετοιμάζονται για να αποχωρήσουν την επομένη.

Το πρωί της 13ης Δεκεμβρίου, ημέρα Δευτέρα, πριν καλά καλά ξημερώσει, χτύπησαν τις καμπάνες της κεντρικής εκκλησίας και Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες διέταξαν να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι στο Δημοτικό Σχολείο, αφού πάρουν μαζί τους μια κουβέρτα και τρόφιμα μιας ημέρας.

Στο κτίριο του σχολείου έγινε ο χωρισμός και ο αποχωρισμός. Τα γυναικόπαιδα κλείστηκαν στο σχολείο και οι άνδρες από 14 χρονών και πάνω οδηγήθηκαν σε φάλαγγες στην κοντινή Ράχη του Καππή (σήμερα Τόπος Θυσίας).

Ο χώρος ήταν προσεκτικά επιλεγμένος.

Η αμφιθεατρική του διαμόρφωση δεν θα επέτρεπε σε κανένα να γλιτώσει.

Οι Καλαβρυτινοί ήταν αναγκασμένοι να βλέπουν τις περιουσίες τους, τα σπίτια και ολόκληρη την πόλη, να καίγονται και μαζί τους να παραδίδονται στη φωτιά οι γυναίκες και τα ανήλικα παιδιά τους που ήταν έγκλειστα στο κτίριο του Σχολείου, το οποίο φρουρούσαν πάνοπλοι στρατιώτες.

Ο Γερμανός Διοικητής, για να καθησυχάσει και να παραπλανήσει τους συγκεντρωμένους, έδωσε το λόγο της στρατιωτικής του τιμής ότι δεν πρόκειται να τους σκοτώσουν.

Ολόκληρη η πόλη παραδόθηκε στις φλόγες

Την ίδια στιγμή ο Οδοντωτός κατηφόριζε κατάφορτος με τις σοδιές από το πλιάτσικο των Γερμανών στα σπίτια, στα μαγαζιά και στις αποθήκες, από όπου άρπαξαν ό,τι πολύτιμο υπήρχε.

Μαζί και τα χρήματα και τα αποθέματα των Τραπεζών και των Δημοσιών Υπηρεσιών, αφού προηγουμένως ανάγκασαν τους Διευθυντές να τα παραδώσουν. Από το ξενοδοχείο «Μέγας Αλέξανδρος», με μια πράσινη και ύστερα μια κόκκινη φωτοβολίδα, δόθηκε το σύνθημα της εκτέλεσης.

Τα πολυβόλα θέρισαν τους Καλαβρυτινούς.

Ακολούθησε η χαριστική βολή που ολοκλήρωσε το έγκλημα.

Από τα 13 άτομα που διασώθηκαν ο τελευταίος επιζών, Αργύρης Σερλελής, πέθανε στις 27/02/2005 .

Στο δημοτικό σχολείο, τα γυναικόπαιδα έζησαν στιγμές αγωνίας και τρόμου, καθώς οι φλόγες έζωναν το κτίριο του σχολείου.

Σπάζοντας πόρτες και παράθυρα κατάφεραν τελικά να ξεφύγουν τρέχοντας μακριά από τα σπίτια που φλέγονταν και άρχισαν να αναζητούν τους δικούς τους, ανηφορίζοντας προς το μέρος που είχαν οδηγήσει τους άνδρες και βρέθηκαν μπροστά στο πιο φρικιαστικό και απάνθρωπο θέαμα.

Άνδρες, πατεράδες, γιοι και αδελφοί κείτονταν νεκροί πλημμυρισμένοι στο αίμα.

Το μεγάλο δράμα των Καλαβρύτων είχε ξεκινήσει.

Τα νιάτα, οι δημιουργικές δυνάμεις της πόλης, περιουσίες και κόποι χρόνων αφανίστηκαν στις 2:34΄ της 13ης Δεκεμβρίου 1943, όπως δείχνουν οι δείκτες του σταματημένου ρολογιού της εκκλησίας.

Στο απόρρητο ραδιογράφημα της 117 Jager Division (Αρ.1595/43), καταγράφεται ο τελικός απολογισμός της Επιχείρησης Καλάβρυτα: (1) Κατεστράφησαν ολοκληρωτικά τα χωριά: Ρογοί, Κερπινή, Στάση Κερπινής, Άνω Ζαχλωρού, Κάτω Ζαχλωρού, Σούβαρδο, Βραχνί, Καλάβρυτα, Μοναστήρια Μεγάλου Σπηλαίου και Αγίας Λαύρας, Αγία Κυριακή, Αυλές, Βυσωκά, Φτέρη, Πλατανιώτισσα, Πυργάκι, Βάλτσα, Μελίσσια, Μοναστήρι Ομπλού, Λαπαναγοί, Μάζι, Μαζέικα, Παγκράτι, Μορόχωβα, Δερβένι, Βάλτος, Πλανητέρου, Καλύβια. (2) 696 Έλληνες εκτελέστηκαν…”.

Η συνέχεια του δράματος βρήκε τις γυναίκες να προσπαθούν με ότι είχε απομείνει, ακόμα και με τα χέρια, να σκάψουν πρόχειρους τάφους στην παγωμένη γη του Δεκέμβρη για να θάψουν τους νεκρούς τους. Με τις κουβέρτες που τους είχαν κοντά τους μετέφεραν τους σκοτωμένους στο νεκροταφείο και άλλους έθαψαν εκεί στο λόφο, σε μια τραγική σκηνή που κράτησε μέρες.

Ακολούθησε η προσπάθεια της επιβίωσης μέσα στα χαλάσματα, που έμελλε για χρόνια να στεγάσουν τις απορφανισμένες οικογένειες.

Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων «συγκίνησε και συνένωσε τους Έλληνες και δυνάμωσε τον αγώνα τους κατά του κατακτητή», ομολογεί ο τότε Γενικός Στρατιωτικός Διοικητής των Γερμανών στην Ελλάδα.

Οι Καλαβρυτινές Γυναίκες, οι Καλαβρυτινές Μανάδες, μορφές ηρωικές, παλεύοντας κάτω από δύσκολες συνθήκες, κατάφεραν να αναθρέψουν τα παιδιά τους και να ξαναχτίσουν την πόλη μέσα από τα ερείπια.

Στον Τόπο της Εκτέλεσης, ο Λευκός Σταυρός και η Καλαβρυτινή Μάνα, αιώνια σύμβολα του μαρτυρίου, εξακολουθούν να στέλνουν μηνύματα ειρήνης και συναδέλφωσης των λαών του κόσμου.

Πηγή: www.kalavrita.gr

Η "Εταιρεία Ιστορικών και Κοινωνικών Μελετών Κορωπίου"

 Ανακοίνωση Τύπου
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ
ΜΕΛΕΤΩΝ ΚΟΡΩΠΙΟΥ
Πινδάρου 4 19441 Κορωπί
email: eikoimek@gmail.com

ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΣΕ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΔΣ

Σήμερα στις 9/12/2021, ημέρα Πέμπτη και ώρα 19.00 στα Γραφεία του Επιμορφωτικού Συλλόγου ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ επί της Οδού Πινδάρου 4, κατόπιν προσκλήσεως του πλειοψηφίσαντος Συμβούλου κ. Γεωργίου Κόλλια, από τις αρχαιρεσίες της Γενικής Συνέλευσης στις 28/11/2021, κλήθηκαν σύμφωνα με το νόμο και το Καταστατικό, τα εκλεγέντα μέλη του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας, με μοναδικό θέμα ημερησίας διάταξης:

«Συγκρότηση Διοικητικού Συμβουλίου σε Σώμα»

Μετά από ψηφοφορία, εκλέχθηκαν οι παρακάτω Σύμβουλοι με τις αντίστοιχες αρμοδιότητες:
Πρόεδρος: Γεώργιος Κόλλιας,
Αντιπρόεδρος: Ευάγγελος Αναγνώστου
Γενικός Γραμματέας: Νικόλαος Λάζαρης
Ταμίας: Αθανάσιος Πουλάκης
Μέλος: Μιχαήλ Δήμας
Μέλος: Δημήτριος Πρόφης
Μέλος: Παναγιώτης Κωτσόβολος
Μέλος: Αγλαΐα -Λίλη Λάμπρου
Μέλος: Σταμάτιος Γεωργάκης

Η θητεία του παρόντος Διοικητικού Συμβουλίου είναι Διετής.

                           Για το Διοικητικό Συμβούλιο


Ο Πρόεδρος                                              Ο Γενικός Γραμματέας

Γεώργιος Κόλλιας                                        Νικόλαος Λάζαρης

Ιστορίες φωτογραφίας: Ιούνης του ‘44

"Παρέα"

Γράφει ο Βαγγέλης Αναγνώστου

Η ιστορία μιας χώρας είναι η ιστορία των ανθρώπων της. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε την Ελλάδα της κατοχής μόνον ως εξιστόρηση πολεμικών συμβάντων χωρίς όλα όσα στοίχειωναν τη ζωή των ανθρώπων στα μετόπισθεν; Συνειδητοποίησα αυτή την αλήθεια χάρη σε μια παλιά φωτογραφία της εποχής. Η οποία μπορεί να γίνει φορέας παιδείας και πολιτικής χειραφέτησης. Σε βοηθά να αποκτήσεις μια συνείδηση των ιστορικών πεπραγμένων στην αυθεντική τους διάσταση ανατρέχοντας στο παρελθόν της.

Την ξεχώρισα, ξεφυλλίζοντας ένα κιτρινισμένο φωτογραφικό άλμπουμ με εμφανή τα σημάδια του χρόνου. Ίσως επειδή γνωρίζω όλα σχεδόν τα πρόσωπα που απεικονίζονται, στην νεανική τους ηλικία. Απεικονίζει στιγμές ξενοιασιάς μιας συντροφιάς που απολαμβάνει τον ήλιο μακριά από την πόλη. Ο άνθρωπος που τακτοποίησε τις φωτογραφίες στο άλμπουμ πρέπει να ήταν πολύ επιμελής, με υψηλή καλαισθησία και συνείδηση ιστορικής καταγραφής γιατί έχει σημειώσει τόπο και χρόνο.

Στο Κορωπί της δεκαετίας του ΄40, δεν υπήρχαν σκόρπια σπίτια εκτός του αστικού ιστού. Γι΄ αυτό τα ξωκλήσια όταν γιόρταζαν, συγκέντρωναν παρέες κυρίως νεανικές. Εκεί υπήρχε η αίσθηση της εξοχής και της φιλικής γης μακριά από την πόλη, επειδή γύρω από το ναό φύτρωναν πεύκα, ευκάλυπτοι, πικροδάφνες. Σε κάποια τέτοια μέρα γιορτής, μέρα τοπικού πανηγυριού, τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία, κιτρινισμένη από τα χρόνια αλλά διαυγέστατη στις λεπτομέρειες. Η νιότη ξεχειλίζει στην εικόνα παρά το ότι παρέμεινε στην λήθη αρκετό καιρό.

Η ημερομηνία είναι Ιούνης 1944. Η τοποθεσία στους πρόποδες του Υμηττού προς την πλευρά των Μεσογείων. Οι ντόπιοι την λένε Χαλιδού. Απέχει 2-3 χιλιόμετρα μακριά από το Κορωπί γι’ αυτό φαίνονται μερικά γαϊδουράκια που χρησίμευσαν σαν μεταφορικό μέσο. Η χαρούμενη συντροφιά της εικόνας αποτελείται από άνδρες και γυναίκες ανάμεσα στα 20 και τα 30. Όλοι από το Κορωπί. Κανένας τους δεν βρίσκεται πλέον στην ζωή. Όλοι χαμογελούν, τυπικοί χαρούμενοι εκδρομείς που χαίρονται την φύση. Πιθανώς κάποιοι θα τους αναγνωρίσουν. Ντυμένοι απλά με άνετα, δροσερά καλοκαιρινά ρούχα. Φαρδιά πουκάμισα και σηκωμένα μανίκια οι άνδρες ενώ κάποιος φοράει τις τυπικές τιράντες. Τα μονοκόμματα φορέματα των γυναικών είναι υπέροχα στην απλότητα τους με φαρδείς γιακάδες και μεσάτα πουκάμισα. Όλοι μένουν στην ίδια γειτονιά, οι περισσότεροι έχουν συγγενικές σχέσεις μεταξύ τους. Γύρω-γύρω άλλες παρόμοιες παρέες διασκορπισμένες και πολλά παιδιά. Τίποτα δεν θυμίζει τα τέσσερα χρόνια πείνας, κυριαρχίας και καταπίεσης από τον κατακτητή και τις λυπητερές ιστορίες του τότε.

Ιούνης 1944, έξη μήνες πριν τον τρομερό Δεκέμβρη του 1944. Μια χρονιά βαριά στην ζωή των Ελλήνων που όμως αφήνει κάποια χαραμάδα αισιοδοξίας αφού είναι ορατό το τέλος και η έκβαση του πολέμου με αναμενόμενη την απελευθέρωση της πατρίδας. Κανείς όμως δεν υποψιάζεται την εμφυλιοπολεμική λαίλαπα που ήδη έχει αρχίσει και τις τραγικές συνέπειες της.