Κορωπί 9 Οκτωβρίου 1944. Μαρτυρίες..

Γράφει ο Θανάσης Πουλάκης

Πίνακας του Γιάννη Πρόφη, με Τίτλο: « Το κάψιμο του Κορωπιού της 9 – 10 – 1944 από τους Γερμανούς» (λάδι, 122Χ142 εκ., 1997). Ο πίνακας ανήκει στην οικογένεια Βασίλη Ευστρ. Παπαμιχάλη

Το να αναζητούμε "γερμανοντυμένους" Έλληνες ως δράστες για την καταστροφή του Κορωπίου τον Οκτώβριο του 1944, λίγο πριν αποχωρήσουν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής από την Αττική, είναι χάσιμο χρόνου και σπατάλη φαιάς ουσίας, την στιγμή που εντοπίσθηκαν οι σχετικές δικογραφίες για τους Γερμανούς εγκληματίες πολέμου, μία από το Εθνικό Ελληνικό Γραφείο Εγκλημάτων Πολέμου και μία από τις γερμανικές δικαστικές αρχές. Οι Γερμανοί σκότωσαν και έκαψαν το χωριό!

Δεν θεωρούμε ως "αξίωμα", ότι αφού επικράτησαν οι "δεξιοί" και έχασαν οι "αριστεροί" στον εμφύλιο, η ιστορία γράφτηκε από τον νικητή όπως αυτός την ήθελε! Ούτε πιστεύουμε ότι τώρα που δεν υπάρχει το "κράτος της δεξιάς", μόνο οι "αριστεροί" μεταδίδουν το φως της αλήθειας! Η ιστορική αλήθεια είναι μία και μοναδική ανεπηρέαστη από πολιτικές αντιπαραθέσεις και αυτήν πρέπει να αναζητούμε.

Κανείς ως τώρα από τους προηγούμενους ιστορικούς ερευνητές όποιας πολιτικής πεποίθησης, που ασχολήθηκαν με το θέμα, δεν εντόπισε (ή δεν έφερε στην επιφάνεια) την ύπαρξη των δικογραφιών! Και όμως αν είχαν στρέψει την έρευνά τους πριν από πολλά χρόνια προς αυτή την κατεύθυνση, πιθανόν να είχαν αναγνωρισθεί και ίσως τιμωρηθεί, οι εγκληματίες πολέμου. Δυστυχώς δεν συνέβη και ερχόμαστε μετά από 73 χρόνια να αποδείξουμε ξανά το αυτονόητο. Δηλαδή ότι δεν έχουν όλοι εδώ στο Κορωπί παράκρουση και δεν έχουν υποστεί "πλύση εγκεφάλου" για να μεταδίδουν ψεύτικες ιστορίες!

Αλλά δεν είναι μόνο οι δικογραφίες που επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Είναι και οι μαρτυρίες κατοίκων, παιδιών ή εφήβων τότε, (κάποιοι ζουν ακόμη), που βίωσαν τόσο έντονα τις δραματικές στιγμές της καταστροφής και των εκτελέσεων, ώστε ακόμη να θυμούνται με λεπτομέρειες τα γεγονότα. Στην ημερίδα του Δήμου Κορωπίου τον Οκτώβριο του 2017, αρκετοί βρίσκονταν τιμητικά στα μπροστινά καθίσματα του δημοτικού αμφιθεάτρου και άκουγαν συγκινημένοι την αφήγηση των ομιλητών.

Η Ομάδα μας χωρίς προκαταλήψεις και πολιτικές διακρίσεις, έκανε καταγραφή μαρτυριών αποτυπώνοντας «ό,τι έγινε», χωρίς περιορισμούς για το «τι πρέπει να γράφεται». Η επιλογή των προσώπων για λήψη μαρτυρίας, έγινε με μόνο κριτήριο, ότι τα άτομα αυτά το 1944 ήταν σε τέτοια ηλικία, ώστε να είχαν βιώσει τα γεγονότα της τραγωδίας του Κορωπίου (να ήταν αυτήκοοι ή αυτόπτες μάρτυρες) και οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις τους να έχουν κάποια αξιοπιστία. Παράλληλα, η σημερινή ψυχική και διανοητική τους κατάσταση να τους επιτρέπει να θυμηθούν γεγονότα, που έλαβαν χώρα πριν από 73 έτη. Τους ζητήθηκε μέσω ενός κοινού ερωτηματολογίου να εκθέσουν την μαρτυρία τους, έτσι ώστε τελικά να προκύψει ένα, κατά το δυνατόν, ομογενοποιημένο πεδίο. 

Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Σε γενικές γραμμές οι αφηγήσεις των μαρτύρων συμπίπτουν. Και αυτό είναι ένα στοιχείο, που επιβεβαιώνει το γεγονός της αξιοπιστίας των μαρτυριών, εάν λάβουμε υπόψη ότι έχουν περάσει τόσα χρόνια. Παράλληλα, τηρήθηκε η προβλεπόμενη εχεμύθεια από σεβασμό προς τους μάρτυρες και έτσι εκ των πραγμάτων, δεν γνώριζε ο κάθε μάρτυρας, τί είχε καταθέσει ο προηγούμενος. 

Οι μαρτυρίες ελήφθησαν το 2ο εξάμηνο του 2016 μέχρι το τέλος Μαΐου 2017, από είκοσι τέσσερα (24) άτομα, εκ των οποίων είκοσι (20) ήταν άνδρες (ένας απεβίωσε) και τέσσερις (4) γυναίκες (μία απεβίωσε) και το 1944, ανήκαν ηλικιακά στις παρακάτω κατηγορίες:

Άνδρες : 1 ενήλικας, 11 έφηβοι και 8 παιδιά. 

Γυναίκες : 1 ενήλικη, 2 έφηβες, 1 κορίτσι. 

Παρακάτω παραθέτουμε κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα μαρτυριών: