74 Χρόνια από την καταστροφή του Κορωπίου από τους Γερμανούς

 

Μπορεί η εκδήλωση μνήμης και τιμής της 74ης επετείου του Ολοκαυτώματος του Κορωπίου να ανήκει στο παρελθόν, όμως όπως αποδείχτηκε ήταν ιδιαίτερα ξεχωριστή δεδομένου ότι πλέον οι Κορωπιώτες και οι Κορωπιώτισσες μπορούν, επιτέλους, να τιμούν τη θλιβερή αλλά και κορυφαία στιγμή της νεότερης ιστορίας τους υπό το πρίσμα της αλήθειας.

Μιας αλήθειας που τεκμηριώνεται απόλυτα και με άκρως επιστημονικό τρόπο μέσα στις 250 σελίδες του βιβλίου με τίτλο «Η καταστροφή του Κορωπίου στην Κατοχή» το οποίο εκδόθηκε από τον Δήμο Κρωπίας με χορηγίες της Ένωσης Εταιρειών Ανατολικής Αττικής, της εταιρείας «Καζάκος» και ενός ακόμη που διατηρεί την ανωνυμία του!

Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται τα πρακτικά της ημερίδας που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017 στο αμφιθέατρο του δημαρχείου Κορωπίου και στη διάρκεια της οποίας ομάδα ερευνητών που αποτελούνταν από τους (κατ' αλφαβητική σειρά) Γιώργο Κόλλια, μηχανολόγο – ηλεκτρολόγο μηχανικό του ΕΜΠ, Νικόλαο Λάζαρη αντιστράτηγο ε.α., Γιώργο Ντούνη αντιναύαρχο ε.α., Δημήτρη (Τάκη) Πρόφη, οικονομικό σύμβουλο και Θανάση Πουλάκη, ταξίαρχο ε.α., κατέθεσαν πλήθος στοιχείων από τα οποία αποδεικνυόταν πέραν πάσης αμφιβολίας ποιοί έκαψαν το Κορωπί! 

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

Οι μνήμες του Χρήστου Δήμα

Μετράει 89 ολόκληρα χρόνια ζωής. Έχει ζήσει πολλά καλά και άσχημα. Όμως η μέρα εκείνη, η Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 1944 θα μείνει για πάντα ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη του.

Ο Χρήστος Δήμας, γέννημα θρέμμα Κορωπιώτης, γεννημένος το 1929, ήταν αμούστακο παλικάρι 15 χρονών το '44.

Και βίωσε με τον χειρότερο τρόπο το τραγικό εκείνο πρωινό που σήμερα πλέον όλοι γνωρίζουμε ως το Ολοκαύτωμα του Κορωπίου.

Πριν από πέντε περίπου μήνες, έγραψε ένα ποίημα, το οποίο άφησε ευλαβικά στο μνημείο του Ολοκαυτώματος στην πλατεία της 9ης Οκτωβρίου, στο Κορωπί.

Γονατιστοί στο μνήμα σας
με μάτια βουρκωμένα
για πάντα σε σας η μνήμη μας
τα αδικοσκοτωμένα

Εσάς που τόσο άγρια
οι ΟΥΝΟΙ σας σκοτώσαν
γέρους γυναίκες και παιδιά
με βία θανατώσαν

Οι βάρβαροι δεν λύγισαν
ούτε στου μωρού το κλάμα
και σκόρπισαν παντού
τη θλίψη και το δράμα

Ερήμωσε η πόλη μας
τα πάντα ήταν καμμένα
οι μάνες μαυροφόρεσαν
και τα παιδιά κλαμένα

Πάνω στο καμπαναριό
στημένο πολυβόλο
και σκότωσαν αλύπητα
χωρίς να πουν το λόγο

Πολλούς θανάτους άφησαν
πολλά σπίτια καμμένα
όμως ποτέ δεν έδωσαν
το λόγο σε κανένα

Ο πόνος ήταν δυνατός
στη πόλη αντηχούσε
κι η μάνα μ' αναστεναγμό
το γιόκα της θρηνούσε

Τι κι αν πέρασε καιρός
και διάβηκε ο χρόνος
πάντα υπάρχει μέσα μας
γιατί!!! αυτός ο πόνος

Να είναι αιώνια η μνήμη σας
ήρωες τιμημένοι
για μας θα είστε πάντοτε
οι χιλιοδοξασμένοι...

Το χώμα να είναι ελαφρό
της γης που σας σκεπάζει
και μια φωνή από καρδιάς
ΑΘΑΝΑΤΟΙ φωνάζει. 

Πηγή: notioanatolika.gr

Το ημερολόγιο της Κατερίνας Αλλαγιάννη

Δύο ολόκληρες σελίδες αφιερώνει στο ημερολόγιό της η Κατερίνα Αλλαγιάννη, η οποία καταγόταν από το Λιόπεσι (Παιανία) και είχε παντρευτεί στο Μαρκόπουλο, για το Ολοκαύτωμα του Κορωπίου.

Η γυναίκα αυτή, όπως αποκάλυψε στο notioanatolika.gr ο Δρ. Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θρησκειών, Κωνσταντίνος Τσοπάνης, είχε γεννηθεί στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και πρέπει να απεβίωσε στη δεκαετία του '60.

Υπήρξε απόφοιτος παρθεναγωγείου, άρα γνώριζε πολύ καλά γράμματα, ζούσε με τον άνδρα της σε σπίτι το οποίο ακόμη σώζεται επί της λεωφόρου Πόρτο Ράφτη και κατέγραφε ό,τι έβλεπε καθ' όλη τη διάρκεια της Κατοχής.

Βέβαια, όπως επεσήμανε ο κ. Τσοπάνης, “οι αναμνήσεις της είναι έντονα φορτισμένες καθότι είναι καταγραφή της στιγμής”.

Στις δύο σελίδες λοιπόν στις οποίες κάνει αναφορά στα όσα συνέβησαν στο Κορωπί στις 8 και 9 Οκτωβρίου 1944, η Κατερίνα Αλλαγιάννη υποστηρίζει ότι ο γερμανικός στρατός αποχωρούσε με ηρεμία από το Κορωπί (σ.σ.: λίγες ημέρες αργότερα θα απελευθερωνόταν και η Αθήνα).

Όμως στα τελευταία γερμανικά φορτηγά που έφευγαν από την πόλη κάποια μέλη οργανώσεων πέταξαν χειροβομβίδες και “έτσι άρχισε το κακό”. “...οι διάφορες οργανώσεις που είχαν σπαρθεί στα χωριά μας, ήθελαν να δείξουν εδώ την ανδρεία τους” αναφέρει μάλλον ειρωνικά η λιοπεσιώτισσα.

Στη συνέχεια η Κ. Αλλαγιάννη περιγράφει τί συνέβη στο Κορωπί από τις 8 το βράδυ της Κυριακής (8/10/44) και καθ' όλη τη διάρκεια της Δευτέρας (9/10/44). 

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ